IntermeZZo Zwolle

Toblerone

Een dame die langere tijd bij IntermeZZo kwam, liet na haar laatste bezoek voor onze teamleden meerdere repen Toblerone achter. U kent ze wel: die markante Zwitserse chocolade in de vorm van geschakelde driehoeken. De Zwitserse bergen en dalen gevat in chocolade met noten. De dame had een fijn slotgesprek en ze schreef kaartjes bij de Toblerones. De strekking van haar ervaring luidde: ‘De mensen van IntermeZZo hebben mij tijdens de hoogte- en dieptepunten van mijn kankerproces gesteund. Mij gestimuleerd om stap-voor-stap de berg weer op te komen. Net als aan deze reep zit er een begin en een einde aan de periode dat kanker actief in mij leven was. Een begin en een einde aan mijn tijd bij IntermeZZo. Ik neem nu afscheid, want ik kan weer zelf verder. Dank jullie wel voor … alles.’

De repen, die de metafoor vormden voor haar ervaring, namen we in ontvangst en legden er één in de huiskamervitrine. Ontroerd en blij voor haar. Immers, we lopen een stukje mee op iemands levenspad, inclusief bergen-en-dalen en hoe mooi is het dat iemand op eigen kracht weer dóór kan. Al wordt het leven nooit meer zoals het was voordat kanker haar entree deed.

De appelboom

De appelboom staat in een ander perspectief. Niet al onze gasten genezen. Hoe graag ze dat ook willen, hoe positief ze ook omgaan met de ziekte, hoe hard de dokters en verpleegkundigen ook hun best doen. Vaak is alles ‘uit de kast gehaald’ en neemt kanker toch de overhand. Dat is de laatste weken van 2018 gebeurd bij meerdere gasten. Zij moesten het leven loslaten.

Soms kunnen we in de palliatieve fase nog afscheid nemen. Soms is de terminale fase zo snel daar, dat de gast bij ons ‘uit beeld’ raakt. We ontmoeten hem of haar niet meer in onze huiskamer, toch is iemand nog in onze gedachten. Wanneer we het overlijden van de gast vernemen, raakt ons dat. We zetten dan een poosje een lichtje bij de rouwkaart in de huiskamer. Als het passend is, bezoeken we met een afvaardiging van ons team de uitvaart. Zo nemen we dan afscheid en zorgen we ook voor een goede afronding met elkaar.

Een van onze gasten was een jonge vrouw die blogde over haar ziekteproces. In één van de blogs beschreef ze hoe zij de warmte en aandacht van IntermeZZo heeft ervaren. Met haar toestemming mochten we eerder al eens verwijzen naar haar blog. Ze voelde zich vereerd, gaf ze aan. Na haar verscheiden geven we de link hierbij nog eens. https://hettieblog.wordpress.com/blog/page/2/

Tijdens haar uitvaart mochten de aanwezigen, bij wijze van condoleance, een kaartje schrijven. De vele kaartjes werden opgehangen in vijf  appelboompjes. Aan het einde van de dankdienst werd verteld dat de boompjes worden aangeboden aan wie een appelboom nodig heeft. Want ook de appelboom is een metafoor. De appelboom staat symbool voor liefde, vertrouwen en dankbaarheid. Vroeger werd deze boom naast het huis geplant ter bescherming, en ook om liefde te ontvangen. In de religieuze tradities staat de appelboom voor een positief iets, zoals Christus de appelboom. In een Christmas Carol, gezongen tijdens een benefietconcert voor KindermeZZo, staat: … de vrucht doet mijn ziel gedijen, houdt mijn geloof levend …  In dit perspectief stond de appelboom bij de uitvaart, waar bovenal de liefde centraal stond.

Onze appelboom

In de tuin van IntermeZZo staat ook een appelboom, geschonken door één van de betrokken ondernemers die IntermeZZo zo gulhartig steunen.

We hopen dat deze appelboom in het voorjaar bloesem geeft en later vruchten gaat dragen.

We hopen dat onze appelboom IntermeZZo beschermt. En dat we liefde mogen delen in de vorm van oprechte aandacht voor wie IntermeZZo bezoekt. Aandacht van het begin tot het einde. Hoe dat einde ook maar zal zijn.

En daarmee is er toch verbinding tussen de Toblerone-reep en de appelboom.

Marlies Mestrom