Het duurt te lang …
Heb je dat ook wel eens? Dat je een liedje in je hoofd hebt dat er maar niet uit wil? Niet een dat je per definitie echt mooi vindt. Misschien is er een reden voor. Ik heb er al weken ‘last’ van en ging op onderzoek uit …
“Het duurt te lang“ van rapper Glen Faria in de coverversie van zangeres Davina Michelle popt telkens op. Met rap heb ik helemaal niks, Davina kan ik wel waarderen als ik haar toevallig hoor op radio of tv. Ik heb op YouTube haar uitvoering keihard gezet en tien keer achter elkaar beluisterd en bekeken. Nu weet ik het!
Het zit ’m in de tekst die er door de pittige muziek wordt uitgeslingerd, recht mijn hoofd en hart in. Want ja, het duurt (me) allemaal te lang.
Die vermaledijde lockdown, waardoor we geen écht contact kunnen maken.
Privé duurt het te lang, want we wonen al meer dan een jaar in ons nieuwe huis in Drenthe en hebben nog amper gasten kunnen ontvangen. De housewarmingparty, waarbij we zo graag live muziek maken met veel mensen, het kan niet. En de logeerkamer staat leeg …
Bij IntermeZZo duurt het ook te lang, want ons mooie huis, waar we gewend zijn face-to-face warme nazorg te bieden, staat er zonder onze gasten ook zo leeg bij.
Slotakkoord
En bij IntermeZZo kwam het zinnetje voor het eerst voorbij: Het duurt te lang…
Dat schreef IntermeZZo-collega Agnes die begeleiding biedt in de nabestaandengroep. Ze schreef het aan de lotgenoten die elkaar met regelmaat live troffen in de groep. Agnes verzon er een digitale face-to-face variant op. Want de behoefte aan erkenning en herkenning groeit. De eenzaamheid ook. De behoefte van ons allen om te doen waarvoor we er zijn, gasten begeleiden, groeit ook. Het duurt (iedereen) te lang, wachten op het slotakkoord van de lockdown.
“We staan hier al een tijdje, we staan stil, het duurt te lang…” zingt Davina uit. Bij IntermeZZo staan we niet stil, we zoeken nieuwe wegen om onze gasten bij te staan. En met creativiteit lukt dat, maar toch, het duurt (ons) te lang.
Ut duurt te laank
Al surfend op YouTube komt er een Drentse versie van het liedje voorbij, door Annemiek Drenth. Met wat tekstvarianten:
“… We stoat hier al un tiedje, uk rie te lang in deez’n tunnel en uk zie gun licht. Uk ken deez route niet, uk lop’m nie met mien og’n dicht. Wie stoat stil en de pijn blief zitt’n… Mien troanen vallen en ik loat dit liedje snikk’n. ”
En noe he’k duzz’n versie in mie kop!
Marlies Mestrom
Luisteren?
Davina Michel: https://www.youtube.com/watch?v=n_j1clPqEvg
Annemiek Drenth: https://www.youtube.com/watch?v=k3i5A8orpW4