IntermeZZo Zwolle

December 2014, terwijl veel mensen zich verheugden op Sinterklaas en Kerst, kregen Esther, haar vriend Ricardo en hun drie kinderen Mare, Jade en Norah een hele nare tijding: Bij Esther werd borstkanker ontdekt. ‘Voor ons gevoel kwamen we als gezin in een achtbaan terecht die vandaag de dag nog steeds niet is gestopt’, vertelt Esther.

Even voorstellen
37 jaar geleden werd Esther Herbrink geboren. Tegenwoordig woont ze samen met haar vriend Ricardo en drie kinderen (acht, zes en twee jaar oud) in Oudleusen. Bij Ricardo en Esther thuis is het net een minikinderboerderij waar cavia’s, konijnen, kippen, paarden en twee honden aanwezig zijn.

De achtbaan
Esther weet sinds december 2014 dat ze borstkanker heeft. ‘Ik ontdekte zelf een knobbel in mijn borst. Hierdoor is het balletje gaan rollen’, vertelt Esther. Het leek wel alsof het gezin in een achtbaan terecht kwam die maar niet wilde stoppen door allerlei onderzoeken en de onzekerheid die je hebt in het begin. ‘Ik hoor tegenwoordig van veel vrouwen dat zij hun borsten nooit controleren. Ik wil het iedereen op het hart drukken dit wel te doen. Het is zo belangrijk’.
Op dit moment zit Esther middenin een traject van chemokuren. Ze heeft er nu negen gehad en moet er nog zeven ondergaan. Esther: ‘De eerste vier kuren waren enorm afzien voor mij. Ik moest erg wennen aan het feit dat het traject begon. Bij de eerste vier kuren heb ik steeds een hele week lang ziek op de bank gelegen. Geen enkel medicijn bleek te helpen tegen de misselijkheid.’ Om door de eerste kuren heen te komen is Esther naar het Klinisch Acupunctuur Centrum Zwolle gegaan, waardoor ze beduidend minder misselijk was.

En nu verder
‘De chemokuur die ik op dit moment volg is zwaar en heftig, maar wel beter te doen’, laat Esther weten. Voor nu staan er nog twee operaties en bestralingen en een reconstructie op de planning. Het einde is dus nog niet in zicht voor Esther en haar gezin. ‘Maar we gaan dapper door. Je hebt geen keus. Ik ben van mening dat je er het beste van moet maken’. Esther is blij dat er naast veel narigheid ook mooie dingen op hun pad terechtkomen, zoals mensen die hun verrassen met hun warmte en betrokkenheid. Dat is heel waardevol.

Stay positive
Positiviteit is voor Esther een belangrijke factor in het leven. ‘Ik ben erg positief ingesteld. Samen met mijn vriend en kinderen genieten we van de kleine dingen die we wel kunnen doen.’ Soms is het moeilijk de realiteit onder ogen te zien en te beseffen dat je het zwaar hebt. Ze kan door de borstkanker namelijk niet altijd de moeder en partner zijn die ze graag wil zijn.
Cliënten en collega’s
Momenteel zit Esther vanwege haar ziekte in de ziektewet. Normaal gesproken werkt ze met veel enthousiasme als persoonlijk ondersteuner bij een logeerhuis van Frion in Zwolle. ‘Ik vind het erg leuk om daar aan het werk te zijn. Het is mijn passie om te werken met jongeren met een licht verstandelijke beperking’, vertelt Esther. Ze merkt vaak aan zichzelf dat ze het werk erg mist. Na haar afstuderen is ze direct begonnen met werken. Esther is dus nog nooit zo’n lange tijd thuis geweest als nu. Ze mist haar cliënten, maar ook zeker haar collega’s. Esther: ‘Gelukkig heb ik wel veel contact met mijn collega’s.’
Snuffelen in de keuken van McDonald’s
Doordat Esther vaak bezoekjes bracht aan het ziekenhuis, heeft ze IntermeZZo leren kennen. ‘Ik vind het fijn dat er bij het nazorgcentrum oog is voor het feit dat het hele gezin ziek is en niet jij alleen als kankerpatiënt.’ Esther vertelt dat ze haar verhaal altijd kwijt kan bij IntermeZZo. Toen ze vertelde hoe het is om als gezin deze ziekte te dragen, bood Corine den Hollander, namens de McDonald’s, het gezin een mooie dag aan. Samen met haar vriend Ricardo en drie kinderen mochten ze bij de McDonald’s langskomen voor een rondleiding. ‘Ricardo kreeg later ook nog twee voetbalkaartjes voor PEC Zwolle aangeboden. Hier kon hij samen met zijn vader een middagje van genieten’, vertelt Esther glunderend.

Enjoy
Esther wil graag nog iets meegeven: ‘Enjoy the little things in life. For one day you’ll look back and realize they were the big things.’ Ofwel: geniet van de kleine dingen in het leven. Op een dag kijk je terug en zul je je realiseren dat dit juist de grote dingen waren.’ Esther wil deze quote graag meegeven, omdat ze zelf ook geniet van de kleine dingen die ze wel kan doen met haar vriend en de kinderen. Juist die kleine dingen die normaliter zo gewoon lijken, zijn als je ziek bent ineens heel belangrijk. Juist die normale dingen mis je als je ze niet kunt doen.