Gepubliceerd: 6 juni 2018
dit is de titel van een boekje met verhalen over de mooiste bomen in Zwolle. In opdracht van de gemeente werd jaren geleden een verhalenwedstrijd gehouden en tenslotte een boekje uitgegeven. In mijn vorige job mocht ik de schrijfster van het verhaal, mevrouw C.E. Ruinemans, bewoonster van verpleeghuis Weezenlanden, begeleiden bij de inzending. Haar verhaal werd gekozen als titel voor het boekje en de boekpresentatie door de wethouder vond plaats in de Weezenlanden. Mevrouw Ruinemans trots, de medewerkers van het verpleeghuis trots en het leek wel of de plataan, pal vóór het verpleeghuis, nog meer fier in de wind stond te wuiven.
Een enorme en markante boom met grote betekenis. Ik deel het verhaal over deze grote groene reus graag met je. Na het verhaal leg ik uit waarom ik bij het herlezen én een bijzondere ontdekking bij IntermeZZo, kippenvel kreeg…
“Constant komen er oude en vaak hulpbehoevende mensen, steunend op stok, per rollator of in de rolstoel door de uitgang van verpleeghuis Weezenlanden naar buiten. Ik hoor daar ook bij. Ieder heeft zijn of haar lichamelijke problemen en ook ‘mijn plataan’ heeft zijn probleem.
Zijn stam wordt geheel overwoekerd door een klein soort klimop. Deze parasiet klimt rond zijn stam omhoog en zuigt zich vast aan de dikke takken. Laat deze plataan zich verstikken door de parasiterende klimop? Nee, gelukkig niet. Ook dit jaar heb ik weer kunnen genieten van zijn bladerkroon, dat van lichtgroen donkergroen werd. En nu praalt hij met zijn herfstkleuren en strooit zijn stekelige vruchten om zich heen.
Het lijkt of deze oude, wijze plataan de bewoners van het verpleeghuis moed in wil spreken en tegen ons zegt: ‘Kijk naar mij! Mijn stam is onzichtbaar geworden onder de klimop. Daar heb ik veel last en verdriet van. Maar ik ben er nog. Ik doe mijn best.’ U ook? ”
Het oude Zwolse verpleeghuis moest worden afgebroken om plaats te maken voor woningen. Meer dan 40 jaar werkten er mensen die hun vakmanschap inzetten voor ouderen uit Zwolle en de wijde regio, kwetsbare mensen die speciale zorg nodig hadden. Toen medewerkers en bewoners groepsgewijs vertrokken naar kleinschalige locaties in de stad, kreeg de plataan van velen een klopje tegen zijn dikke stam. Dag ouwe reus, klonk het, en er viel menig traan. Na het afscheid van het verpleeghuis ben ik niet meer op de plek terug geweest en, heel eerlijk, heb ik me niet afgevraagd of de plataan op zijn plek was blijven staan.
Tot het moment dat er bij IntermeZZo prachtige planken werden geleverd voor de bibliotheek. ‘Echt Zwols hout’, zei Corine den Hollander. ‘Van een plataan die voor de Weezenlanden heeft gestaan…’ Het verbaasde en ontroerde me.
Die aangedane plataan die voor zo veel mensen een voorbeeld was, een troost. De boom die zo diep was geworteld in de Zwolse grond, is niet meer. Geveld en verzaagd.
Bij navraag bleek de plataan niet meer zo gezond. Daarom werd hij neergehaald.
Maar hoe waardevol is het dat juist zijn hout door het bedrijf Binthout werd verwerkt? En hoe bijzonder dat dit doorleefde hout, van de boom die door het leven werd getekend, de boom die zo’n deel uitmaakte van de leefomgeving van kwetsbare mensen in de Weezenlanden, nu juist bij IntermeZZo terecht komt?
Ons nazorgcentrum waar kwetsbare en tegelijk krachtige gasten een boek kunnen pakken uit de bibliotheekkast van plataanhout. Ons nazorgcentrum, dat steeds beter en dieper wortelt in de Zwolse samenleving en in de regio.
Ik zocht het boekje op. Je vindt het op de bovenste plank in onze bibliotheek. Als ik het zie staan gaat soms door mijn hoofd: Bedankt, lieve plataan…
Marlies Mestrom