Voordat ik een nieuwe blog ga schrijven heb ik vaak al losse invallen genoteerd als geheugensteuntjes. Dat doe ik soms zo summier dat ik later niet meer weet waar het over ging.
Zo kijk ik nu naar de notitie: “Kanker is meer dan de ziekte”. Klinkt wijsgerig.

Het moet betrekking hebben op andere aspecten dan de ziekte zelf, dat is wel duidelijk. Maar wat ? Ik herinner me wel gesprekken uit de tijd dat Anna kanker had. Zinvolle gesprekken met lotgenoten, niet alleen bij IntermeZZo.
Soms minder zinvolle met kennissen van lotgenoten die logischerwijs vooral vanuit de uiterlijke kenmerken oordelen en de neiging hebben tot generalisering.
Én je aansporen tot ‘vechten’. Goed bedoeld natuurlijk.
Tot zover het sociale aspect.

IJkpunten

Misschien sloeg die notitie op de periode daarna ? Want ook al ben je formeel  hersteld verklaard, het ís niet voorbij, het wordt een referentie.
Ik betrap me er vaak op dat ik herinneringen in de tijd plaats vóór of na ‘het ongeluk’. Anna heeft dat ook: ‘voor of na de borstkanker cq. de hartoperatie’.
Mijn (ex)prostaatkanker heeft die status nog niet bereikt. Daaruit zou je kunnen concluderen dat die toch niet zo ingrijpend is geweest.
Het heeft dan ook te maken met de impact, de eventuele beperkingen die het met zich mee heeft gebracht: mijn libido is er weliswaar niet op vooruit gegaan, maar dat kun je nauwelijks als een beperking zien.

Voor Anna zijn het de fysieke kenmerken zoals een toch enigszins verminkte borst die mij juist daardoor nog dierbaarder is geworden.
Ze heeft er nog een ongewenst lange-termijn effect bij gekregen: het vaker vermelde “chemobrein”. Met de voortschrijdende leeftijd neemt de vergeetachtigheid sowieso toe. Dat de chemo daarin een aandeel heeft staat wel vast, we zullen alleen nooit weten hoe groot dat aandeel is.
Daarbij komt nog het effect van de hormoontherapie : een van de mogelijke bijwerkingen van de Tamoxifen is staar. Hoewel Anna de therapie voortijdig heeft afgebroken moet ze toch binnenkort aan staar worden geholpen. Natuurlijk geldt ook hier weer dat de leeftijd mede een rol zal spelen.

En dan is er soms dat onzekere gevoel wanneer bepaalde klachten zich voordoen en je denkt: ”het zal toch niet …?”. Iedere lotgenoot zal dat gevoel herkennen.
Optimisten zullen hier wat makkelijker mee omgaan maar het is er gewoon en niemand die je dat kwalijk neemt. En doen ze ’t wel, niks van aantrekken.
Anna is officieel ‘geslaagd’ voor haar herstel. Ik heb nog twee jaar te gaan maar heb er alle vertrouwen in dat het goed komt.

Licht

Het loopt nu tegen het einde van het jaar en drie jaar geleden was ik rond de kerstdagen nog met de bestraling bezig. Ik mocht steeds vroeg in de morgen komen, zodat ik vaak in het donker naar Zwolle reed. Als we dan terug reden (Anna ging vaak mee) begon de zon net op te komen.
Afhankelijk van het weer leverde dat soms prachtige beelden op en uitgerekend na de laatste bestraling op 29 december was die zonsopkomst spectaculair. Nu ik deze woorden tik word ik weer emotioneel.

We waren al onder de indruk van de kleurschakeringen in de lichte bewolking en toen kwam bij Herxen die kolossale bol boven de horizon. We hebben de auto aan de kant gezet en hebben lang in de vrieskou staan kijken hoe het licht zich verspreidde over het berijpte land.
Dit was meer dan het begin van een nieuwe dag.
Voor ons markeerde dit het begin van een nieuwe periode en dat licht was ons symbool van hoop die werkelijkheid werd.

Afscheid

Ik neem nu afscheid als gastblogger van IntermeZZo.
Twee jaar lang mocht ik u getuige laten zijn van ons lief en leed. Misschien hebt u er wel eens iets van uw eigen ervaringen in herkend.

Ik hoop dat ik u daarmee van dienst ben geweest en wens u, ook namens Anna, van harte alle goeds toe.
En natuurlijk een gezond en gelukkig Nieuwjaar.

ARGUS

PS.
Anna heeft haar eerste staaroperatie achter de rug en ze kan haar oog niet geloven: zo’n scherp en helder beeld.

PPS.

IntermeZZo dankt ARGUS heel hartelijk voor zijn prachtige blogs. En ANNA voor haar meelezen en support. En hen beiden voor hun openheid. Bij IntermeZZo staat de deur altijd voor hén open!