Gepubliceerd: 1 mei 2018
“Toen ik zondagmiddag klaar was met het sproeien van de IntermeZZotuin, heb ik een hele tijd op het nieuwe bankje aan het water gezeten. Wat een heerlijke plek!”
Dit zijn de woorden van gastvrouw Hanneke toen ik maandagmiddag bij aankomst rechtstreeks de tuin in liep. Op mijn fietstochtje terug naar huis klonken die woorden nog na. Thuis ben ik meteen gaan zitten om dit verhaaltje te schrijven. Het stralend blije gevoel wil ik met jullie delen.
Vol verwachting fietste ik om 16.00 uur ons nieuwe IntermeZZo tegemoet. De rode loper werd uitgerold door blije jonge mensen van ROC Deltion . “Mevrouw, zal ik even meelopen om u te wijzen waar uw fiets mag staan?” Alle deuren staan uitnodigend open, overal prachtige boeketten, veel champagneglazen op de fraaie nieuwe balie en …… een stralende zon. Het feest kan in de tuin plaatsvinden!
Zowel binnen als buiten gezellige bedrijvigheid. De Deltion-studenten die op deze dag de werkzaamheden ondersteunen , de mensen van het geluid, het inzingen van de geweldige zanger, blije gastvrouwen, die na het vele werk nog wat onwennig rondlopen en daar is ook ons stralend middelpunt – zij die niet genoemd mag/wil worden – Corine den Hollander. Haar haren extra vrolijk in de krul doet ze nog een korte briefing. Met z’n allen in de huiskamer, het hart van IntermeZZo, met de vertrouwde ‘stam’tafel en het fraaie nieuwe interieur.
Alle dromen van Corine zijn vandaag uitgekomen. Zelfs haar grote wens: “de opening van IntermeZZo in de ontluikende leeftuin”. Terwijl de tuin langzaam volstroomt met genodigden realiseer ik me dat hier iets geweldigs tot stand is gebracht. Door de verbindende kracht van vele mensen, van sponsoren tot gastvrouwen, van vrienden tot de ROPA-runners, staat hier nu het nazorgcentrum wat acht jaar geleden klein, maar met o zo veel passie, is begonnen. De overtuiging dat mensen met kanker en hun naasten een plek verdienen waar liefde, aandacht, tijd, rust en bemoediging wordt geboden kan hier vorm krijgen.
Ik was ontroerd! Kwam dat door de openingswoorden van de burgemeester, warme invoelende woorden, waaruit blijkt dat zijn bezoek vooraf aan ons nazorgcentrum hem heeft geraakt. Of kwam het door het aangrijpende en herkenbare verhaal van mevrouw Herma Nap. Haar woorden: “Ik wilde niet alleen uitsluitend met ziek zijn bezig zijn, ik wilde leven” klinken nog na in mijn hoofd. “Mede dankzij IntermeZZo kwam ik weer in balans”.
En dan het natuurlijke optreden van Corine. Zoals een van de sponsoren zei terwijl ik hem rondleidde: “Corine is IntermeZZo”. Ze staat er vol trots, blij, moe maar voldaan en bedankt de vele sponsoren en alle harde werkers zowel binnen als buiten.
Wat was een drukke en bovenal een fantastische tijd. Een tijd van met elkaar de schouders eronder!
Dan de onthulling van het kunstwerk. Een prachtig mozaïek, glas in lood, in de huiskleuren. Aan het eind was ik nog even in gesprek met de kunstenaar. Op dat moment viel het avondlicht op het kunstwerk en dit kreeg hierdoor een extra stralende dimensie. Ook het gezamenlijke cadeau van de gastvrouwen aan Corine straalt veelkleurig licht uit!
Er hing een geweldige sfeer deze avond. Ik genoot van het rondleiden van de zeer diverse mensen. Men prees de ruimtes, de inrichting, de tuin en iedereen was onder de indruk van de vele mogelijkheden die geboden worden om de gasten een aanbod op maat aan te bieden.
De gezellige nazit straalde blijheid en frisse moed uit om hier met elkaar aan het werk te zijn. Corine sloot af met een extra applaus voor assistent-manager Marlies Mestrom en met haar bekende credo: “Samen kunnen wij dit …!”
Atty van Lenteren, gastvrouw