De zomer is de tijd om op reis te gaan of juist thuis te blijven, spannende ontdekkingen te doen of te ontspannen, of van alles wat. Waar je maar voor kiest. Het ziekteproces van sommige van onze gasten dwingt hen tot andere keuzes dan wat ze met hun hart willen. Als ik dat hoor, word ik stil. Dan ben ik extra dankbaar dat ik deze zomer energie mag opdoen op de plek waar ik het liefste ben: in de bergen in Noord-Italië. IntermeZZo gaat een stukje met me mee …

Op de eerste plaats ga ik er trainen om in september de Franse kale berg de Mont Ventoux te beklimmen voor het goede doel; voor KWF en -vergeef me-  vóóral voor IntermeZZo. De inschrijftermijn om mee te doen is voorbij. Ons Mont Ventoux-team van negen mensen gaat lopen of fietsen of allebei, ieder naar eigen beste kunnen. Ik wandel. Dus daarin oefen ik tijdens mijn vakantie.  Als het pittig gaat worden tijdens een bergwandeling zal de gedachte “die Mont Ventoux van 25 kilometer moét ik straks in één dag op” me erdoor helpen.

Vóór die tijd ga ik nog meer mensen enthousiasmeren om Team IntermeZZo te supporten door een donatie. Er is al een mooi bedrag binnen, maar kom op zeg, dat moet hoger, net als die berg.

Stil staan

Op de tweede plaats volg ik mijn persoonlijke traditie om, juist in de vakantietijd, bewust momenten van reflectie in te lassen. Stil staan, stil zijn bij wat is, wat was, wat is geweest. Even zijn bij de mensen in onze nabijheid die ons ontvallen zijn. Net als bij bijna iedereen, velen van hen óók aan kanker. Postuum inspireren mijn dierbare vader, mijn liefste schoonmoeder, ome Broer, tante Gerry en onze onlangs ontvallen lieve vriend Dick, mij om me in te zetten voor IntermeZZo. Een berg op te lopen, een blog te schrijven, zelfs een soort gedichtje te maken.  Met wat schroom deel ik het laatste toch met jullie omdat ook dit onderdeel uitmaakt van mijn vakantie en van mijn gevoel bij (gasten en nabestaanden) IntermeZZo:

Gedichtje

Berg op

Boeketje op een stille bank.

Onderweg

naar een hooggelegen kapelletje

vleien we de bloemen bij Maria

en steken we een kaarsje aan

als ode aan onze verloren geliefden

die in ons hart

hun dierbare bergen mee op gaan.

Boven de uivormige kerktoren

de witte toppen;

zonlicht op de sneeuw

filtert verdriet 

tot bevroren tranen van gemis

Marlies Mestrom

Ps Zin om Team IntermeZZo te steunen de Mont Ventoux op te komen? Kijk dan eens op  www.grootverzettegenkanker.nl en zoek Team IntermeZZo op.