Lourens stapte donderdag 21 juni zijn Zwolse huis uit en keek naar de lucht. Donkere wolken: ha, misschien een malse regenbui vandaag!

Zijn overbuurman, Jilles, stapte op hetzelfde moment zijn huis uit en keek naar de lucht. Donkere wolken: oei, als we het maar drooghouden vandaag!

De blikken van de mannen ontmoetten elkaar en zij spraken. Hun verhaal was voor mij aanleiding om de rest van de dag het Limburgs volkslied in mijn hoofd te hebben ….

Om die rare kronkel te snappen geef ik je eerst maar het refrein en een coupletje van dat volkslied.

 “Waar in ’t bronsgroen eikenhout, nachtegaaltje zingt…

Over ’t malse korenveld ’t lied des leeuw’riks klinkt.

Waar de hoorn des herders schalmt

Langs des beekjes boord

Daar is mijn vaderland, Limburgs dierbaar oord.

Waar de brede stroom der Maas, statig zeewaarts vloeit

Weeld’rig sappig veldgewas, kost’lijk groeit en bloeit

Bloemengaard en beek en bos

overheerlijk gloort

Daar is mijn vaderland, Limburgs dierbaar oord.”

Over het weer?

Toen Lourens en Jilles elkaar aanspraken in hun straat, leek het een praatje over het weer te worden. Over die donkere wolken. Als snel bleek dat ze allebei hun dag gingen doorbrengen voor en bij IntermeZZo!

Jilles, bij IntermeZZo vooral bekend als zanger met warme betrokkenheid voor de organisatie, zou op de Solex stappen voor de jaarlijkse sponsor Solextoertocht. Voor die tocht zou het geweldig zijn als het droog zou blijven.

Lourens, bij IntermeZZo bekend én gewaardeerd als opper-tuinman, zou op zijn fiets stappen om in de prachtig aangelegde tuin te gaan werken. Voor de jonge aanplant zou het in tijden van droogte geweldig zijn als het ging regenen.

Twee mannen uit één Zwolse straat, elk met een eigen talent dat ze inzetten bij IntermeZZo.

De één met een keel als een nachtegaal en de gave het lied van de leeuw’rik te zingen.

De ander met groene vingers die IntermeZZo’s weeld’rige bloemengaard laat groeien en bloeien.

Gepruttel & gemijmer

Mijmerend op ons bankje achter in de tuin, onder het groene eikenhout en kijkend naar het rustig stromende beekje, luisterde ik of ik de hoorn des herders hoorde schalmen…

Nee natuurlijk niet. Het waren de pruttelende motors van de Solexen!

Een bekend geluid. Als 16-jarige bracht ik op een (toen al) oude Solex de ochtendbladen rond in… jawel, Limburgs bisschopsstad, Roermond, waar ik geboren en getogen ben.

En zo ineens kwam dat Limburgs volkslied in me op. Wist niet dat ik het nog van buiten kende. Dat doet ‘mijmeren’ op dat bankje kennelijk met een mens. Komt er zó maar van alles weer boven.

Inzet talenten

Afgelopen met het gemijmer!

De Solextoertocht door de regio verliep geweldig, het bleef droog. In de ochtend zorgde Lourens met onze andere tuinvrijwilliger ervoor dat de tuin fris en fruitig was. Onze gastvrouwen zorgden dat de locatie er spic-en-span bij lag (zoals altijd, overigens) en maakten een lekkere lunch.

Rond lunchtijd vonden de meer dan 60 Solextoerders binnen én buiten plekken om te eten en met elkaar te praten. En met de gastvrouwen die rondleidingen in onze fijne locatie gaven.  Steeds weer al die mensen die –om niet- hun talenten inzetten voor de gasten van IntermeZZo! Gasten voor wie IntermeZZo soms een dierbaar oord wordt. En steeds weer al die ondernemers die IntermeZZo een warm hart toedragen en als sponsoren meewerken aan de financiële basis die zo nodig is. De Solextoertocht leverde een prachtig bedrag op: 18.000 euro! Waarvan 2.100 euro voor een Solex die werd geveild.

Ik vroeg me nog wel af wat onze gezinssolex uit pakweg 1968 nu nog zou hebben opgeleverd. Even Limburg bellen waar die Solex gebleven is…

Marlies Mestrom